Ο νέος αντεργατικός νόμος της Κεραμέως, που προωθείται εν μέσω καλοκαιριού, έρχεται να προστεθεί σε μια μακριά αλυσίδα νομοθετημάτων που έχουν ως στόχο την απορρύθμιση κάθε μορφής εργατικής προστασίας. Από τους αντεργατικούς νόμους όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων έως και τους τελευταίους (Χατζηδάκη, Γεωργιάδη, Κεραμέως) η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα είναι συνεχής και εντεινόμενη. Αυτοί οι νόμοι ακολουθούν μια στοχευμένη ταξική στρατηγική που επιτρέπει στα αφεντικά να αντλούν όλο και μεγαλύτερο κέρδος από την εργασία μας, με το κράτος να αναλαμβάνει τον ρόλο του θεσμικού προστάτη της εκμετάλλευσης, καταστέλλοντας οποιαδήποτε φωνή αντίδρασης.
Αυτή η μεταρρύθμιση δεν πραγματοποιείται ούτε για λόγους ισότητας, ούτε για λόγους κοινωνικής «προόδου» – όπως θέλουν να την παρουσιάσουν – αλλά για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των οικονομικά ισχυρών. Κάθε κυβέρνηση, προκειμένου να εξυπηρετήσει το Κεφάλαιο, υλοποιεί την ίδια στρατηγική: διάλυση των συλλογικών συμβάσεων, κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, εντατικοποίηση και ελαστικοποίηση ωραρίων.
Στις 24-26/6 θα λάβει χώρα στη Χάγη η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, εν μέσω της όξυνσης των πολεμικών συγκρούσεων σε όλο τον πλανήτη, της επίθεσης του Ισραήλ στο Ιράν και της απάντησης του τελευταίου, και φυσικά της συνεχιζόμενης γενοκτονίας των Παλαιστινίων στην Γαζα. Τελευταίο κομμάτι του παζλ, η άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ στον πόλεμο με τον βομβαρδισμό βάσεων του πυρηνικού προγράμματος του Ιραν.
Την ίδια στιγμή, έχει αποφασιστεί η αύξηση των στρατιωτικών δαπανών των κρατών μελών του ΝΑΤΟ από 2 σε 5% του ΑΕΠ, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση ετοιμάζει το νέο πρόγραμμα επαν-εξοπλισμού της, ύψους 800 δισεκατομμυρίων ευρώ, με το όνομα ReArmEurope.
Την Πέμπτη 26/6, στις 19:00 στο Κοινωνικό Κέντρο Ovradera , σε συνεργασία με Πρωτοβουλία συντρόφων/ισσών, διοργανώνουμε την εκδήλωση “Ο Δρόμος προς την Νάκμπα”.
Πως φτάσαμε στην Νάκμπα; Τι είναι ο Σιωνισμός και ποιες οι “αξίες” του;
Μια αναδρομή από τα χρόνια της δημιουργίας του σύγχρονου Πολιτικού Σιωνισμού μέχρι το 1948, την Νάκμπα και την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ.
Από την εισαγωγή στην εκδήλωση της πρωτοβουλίας συντρόφων/ισσών:
Συγκέντρωση – Πορεία : Κυριακή 15/6 20:00 Άγαλμα Βενιζέλου
Ας επαναλάβουμε τα δεδομένα: Η γενοκτονία που διαπράττει το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ προς τον Παλαιστινιακό λαό δεν ξεκίνησε πριν ενάμιση χρόνο. Η Νάκμπα του 1948, ο βίαιος εκτοπισμός εκατοντάδων χιλιάδων Παλαιστινίων από τις εστίες του, ήταν η αρχή μιας ιστορίας βίας, θανάτου και καταπίεσης, η οποία ωστόσο έχει αντιμετωπίσει την αντίσταση του Παλαιστινιακού λαού. Μια αντίσταση που έλαβε διαχρονικά πολλές και διαφορετικές μορφές και περιεχόμενα.
Ωστόσο, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, η κατάσταση έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της. Μετά την ολοκληρωτική ισοπέδωση της Γάζας απο το Ισραηλινό Κράτος, με την ανοχή και την συνέργεια της Δύσης -και φυσικά του Ελληνικού Κράτους- που όμως δεν έκαμψε την αντίσταση των Παλαιστινίων, το επόμενο στάδιο των εξελίξεων είναι η ανακοίνωση των σχεδίων του φασίστα Νετανιάχου για πλήρη εκτοπισμό τους από την περιοχή προς γειτονικά κράτη. Λίγους μήνες νωρίτερα, πριν ακόμη την εκλογή του, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ είχε μιλήσει ανοιχτά για την μετατροπή της Γάζας σε “πολυτελές τουριστικό θέρετρο”, προφανώς χωρίς να υπολογίζει την θέληση των κατοίκων της.
Σήμερα, Δευτέρα 2/6, αναρτήσαμε γιγαντοπανό αλληλεγγύης με τον Παλαιστινιακό λαό που υφίσταται την γενοκτονία της εποχής μας από το Κράτος του Ισραήλ, στα κάγκελα της Αρχαίας Ρωμαϊκής Αγοράς
Τρομοκρατία είναι οι εξώσεις, τα υψηλά ενοίκια, η ακρίβεια, οι χαμηλοί μισθοί και οι απολύσεις!
Όσοι και όσες ανήκουμε στην εργατική τάξη και τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα βιώνουμε καθημερινά στο πετσί μας το γνωστό “πακέτο” συστατικών που καθιστά την υποτίμηση των ζωών μας ολοένα και μεγαλύτερη: Ακρίβεια στους λογαριασμούς και τα αγαθά πρώτης ανάγκης, υψηλά ενοίκια, χαμηλοί μισθοί ή και ανεργία.
Το κόστος στέγασης έχει εκτοξευθεί μέσα σε λίγα χρόνια. Τα ενοίκια έχουν διπλασιαστεί, ειδικά στις μεγαλουπόλεις, όπου στοιβάζεται το προλεταριάτο για να καταφέρει να βρει δουλειά, οι λογαριασμοί του ρεύματος “χτυπάνε κόκκινο”, λόγω της άκρατης κερδοσκοπίας των διαφόρων εταιριών και την “απελευθέρωση” της αγοράς του ρεύματος, ενώ οι τιμές στα σούπερ μάρκετ αυξάνονται καθημερινά σχεδόν, χωρίς κανείς και καμιά να μπορεί να καταλάβει την πραγματική αιτία – που φυσικά δεν είναι ούτε “ο πόλεμος στην Ουκρανία” ούτε όμως και κάποιο… φυσικό φαινόμενο. Την ίδια ώρα, οι μισθοί μένουν σχεδόν αδρανείς ή μόνο τυπικά αυξάνονται.
