Στην Θεσσαλονίκη, η φετινή επέτειος της 6ης Δεκέμβρη, της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου από σφαίρα μπάτσου, καλύφθηκε εξαρχής από ένα πέπλο αστυνομικής καταστολής και κρατικής τρομοκρατίας. Ώρες πριν τις καλεσμένες συγκεντρώσεις στην Καμάρα, παντός είδους αστυνομικές δυνάμεις είχαν καταλάβει κάθε γωνιά του κέντρου της πόλης, προέβησαν στις κλασικές πλέον προληπτικές προσαγωγές, ενώ επίσης τραμπούκισαν αναίτια και κόσμο που βρισκόταν σε καταστήματα εστίασης στην περιοχή της Ροτόντας.

Μετά το τέλος της διαδήλωσης, και ενώ κατά την διάρκεια αυτής δεν είχε συμβεί το παραμικρό, οι μπάτσοι, μην αφήνοντας κανένα περιθώριο στο σώμα της πορείας να προσεγγίσει την Καμάρα – όπου και θα τελείωνε η διαδήλωση-ουσιαστικά ώθησαν τον κόσμο να κατέβει την Γούναρη (Ναυαρίνου), τον ακολούθησαν και στην συνέχεια του επιτέθηκαν στο ύψος της Τσιμισκή. Η ένταση στην περιοχή κράτησε αρκετές ώρες και από τις διάφορες επιθέσεις της αστυνομίας στους διαδηλωτές προέκυψαν πάνω από 110 προσαγωγές, οι οποίες, λίγη ώρα μετά τις 12 το βράδυ, ανακοινώθηκε πως μετατρέπονται μαζικά σε συλλήψεις, με την κατηγορία της διατάραξη κοινής ειρήνης!

Δεν έχουμε καμία αμφιβολία πως το δόγμα “μηδενικής ανοχής” βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη απέναντι σε όποιον και όποια αντιστέκεται, αγωνίζεται και εξεγείρεται ενάντια σε αυτή την νέα απολυταρχία, την φιλελεύθερη ακροδεξιά διαχείριση των πραγμάτων, την οξεία καταπίεση και την αισχρή εκμετάλλευση. Απεργοί, αγωνιστές και αγωνίστριες, φοιτητές/τριες, αναρχικοί/ες και διαδηλωτές/τριες αποτελούν νούμερο ένα στόχο του Κράτους, που επιδιώκει μέσω της τρομοκρατίας να επιβάλλει την σιγή νεκροταφείου, ώστε να εκπληρώνει απερίσπαστο τα σχέδια του Κεφαλαίου.

Περισσότερες από 110 συλλήψεις σε μια διαδήλωση που εν τέλει δεν συνέβη απολύτως τίποτα. Σε μια διαδήλωση που μνημονεύει μια κρατική δολοφονία και μια εξέγερση. Αυτό είναι ένα εντελώς άλλο επίπεδο καταστολής, το οποίο όπως φαίνεται θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε όλο και πιο συχνά στο μέλλον.