ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ, ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΧΗΣ!
Η απεργία της 9ης Απριλίου, αποτελεί μια ακόμα ευκαιρία για να αναδείξουμε την ωμή πραγματικότητα του καπιταλισμού: Ένα σύστημα βασισμένο στη διαρκή εκμετάλλευση, την καταπίεση και τις δολοφονίες (καταπιεσμένων) εργατ(ρι)ών. Από τις (εργατικές) δολοφονίες που βαφτίζονται («δυστυχήματα») “εργατικά ατυχήματα” μέχρι τους καθηλωμένους μισθούς και την ακραία ακρίβεια, κάθε πτυχή της ζωής μας εξαθλιώνεται μέρα με την μέρα.
Εργοδοτικές Δολοφονίες
Οι εργοδοτικές δολοφονίες -που βαφτίζονται «ατυχήματα»- πληθαίνουν, αποδεικνύοντας πως η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία για το κεφάλαιο. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, πάνω από 100 εργάτες έχασαν την ζωή τους το προηγούμενο έτος, ενώ μόνο τον Ιανουάριο του 2025 έχασαν την ζωή τους 17 άνθρωποι εν ώρα εργασίας. Στον βωμό του κέρδους, τα αφεντικά μειώνουν το κόστος των μέτρων ασφαλείας, επιβάλλουν εξαντλητικά ωράρια και εκβιάζουν τους εργαζόμενους να αποδεχτούν άθλιες συνθήκες. (Αυτά δεν είναι) Έτσι, οι θάνατοι εργατ(ρι)ών δεν αποτελούν ούτε ατυχήματα ούτε συμπτώσεις. Είναι μια συνειδητή επιλογή του κεφαλαίου, την οποία ένθερμα υποστηρίζουν (τα κράτη) όλες οι κυβερνήσεις διαχρονικά και την επικυρώνουν μέσω των αντεργατικών νομοσχεδίων που ψηφίζουν.
Η ψευδαίσθηση της αύξησης του βασικού μισθού
Η κυβέρνηση και οι εργοδότες πανηγυρίζουν για την «αύξηση» του βασικού μισθού, που πλέον αγγίζει μετά βίας τα 743 ευρώ καθαρά. Στην πραγματικότητα, αυτή η «αύξηση» δεν καλύπτει ούτε τον πληθωρισμό, ούτε τις τεράστιες ανατιμήσεις στα βασικά αγαθά. Οι εργαζόμενοι/ες εξακολουθούν να αμείβονται με ψίχουλα, να ζουν με ενοίκια που (καταναλώνουν) καταλαμβάνουν το 50% του μισθού τους, να (επιλέγουν) πρέπει να επιλέξουν αν θα πληρώσουν το ρεύμα ή αν θα φάνε.
Επιτομή αυτής της κοροϊδίας αποτελεί το γεγονός ότι η αύξηση του κατώτατου μισθού θα (πήγαινε σε) απορροφηθεί από φόρους και εισφορές, αφού πλέον (με τον νέο κατώτατο μισθό) ο/η εργαζόμενος/η θα αλλάζει φορολογική κλίμακα με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο μέρος της αύξησης να μη το δει ποτέ. Την ίδια στιγμή το κράτος δείχνει ξεκάθαρα τις ευαισθησίες του, επιλέγοντας τις αυξήσεις στους μισθούς των ενστόλων και την δαπάνη πολλών δις σε στρατιωτικό εξοπλισμό.
Σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, πρόσφατα ψηφίστηκε νόμος (που θα ισχύσει από το 2027) ο οποίος συνδέει το ύψος του βασικού μισθού με κάποιου είδους “αλγόριθμο”, αναλογικά με την οικονομική “ανάπτυξη”. Ουσιαστικά αυτός ο νόμος καθορίζει την αξία της εργασίας μας ανάλογα με τα εκάστοτε κέρδη των αφεντικών. Φυσικά, έχουν προβλεφθεί οι απαραίτητες “δικλείδες ασφαλείας” που θα μπορούν να κρατούν τον βασικό μισθό παγωμένο, ακόμη και σε περίοδο οικονομικής “ανάπτυξης”. Μας λένε πως αυτός ο νόμος συνδέει το ύψος του μισθού με “αντικειμενικά κριτήρια”. Τους απαντάμε πως εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι διάφοροι δείκτες της οικονομίας είναι φτιαγμένοι για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα του Κεφαλαίου.
Ακρίβεια και οικονομική εξαθλίωση: Η λεηλασία των ζωών μας
Την ώρα που τα αφεντικά θησαυρίζουν έχοντας τεράστια κέρδη (ειδικά από τον κόβιντ και έπειτα), η εργατική τάξη πνίγεται στα χρέη και ο μισθός δεν φτάνει ούτε για να καλύψει τις βασικές ανάγκες. Έρευνες δείχνουν ότι ο μισθός τελειώνει πριν συμπληρωθούν καν οι 20 μέρες του μήνα. Οι τιμές στα σούπερ μάρκετ αυξάνονται ανεξέλεγκτα. Τα ενοίκια απλησίαστα. Η τιμή του ρεύματος το ίδιο. Το κράτος προσφέρει επιδόματα-κοροϊδία, μιλάει για «ανάπτυξη», ενώ στην πραγματικότητα η φτώχεια γενικεύεται και η κοινωνία οδηγείται στην εξαθλίωση.
Το έγκλημα των Τεμπών: Το κράτος δολοφονεί
Η τραγωδία στα Τέμπη, που στοίχισε τη ζωή σε δεκάδες ανθρώπους, είναι άμεσα συνδεδεμένη με αυτές τις πολιτικές. Το κυνήγι του κέρδους πάση θυσία οδήγησε σε αυτό το έγκλημα (που) για το οποίο Hellenic Train και Κράτος φέρουν από κοινού την ευθύνη. Δεν ήταν «ανθρώπινο λάθος», όπως (έλεγε ο πρωθυπουργός) μας έλεγαν οι κυβερνητικοί παράγοντες, αλλά ένα προμελετημένο έγκλημα για το οποίο είχαν προειδοποιήσει οι εργαζόμενοι στα τρένα μέσω του Σωματείου τους καιρό πριν. Ήταν μια ακόμα κρατική δολοφονία, αποτέλεσμα της ιδιωτικοποίησης, της διάλυσης των δημόσιων υποδομών, της υποτίμησης της ανθρώπινης ζωής μπροστά στο κέρδος. Όπως και στα “εργατικά ατυχήματα”, το κράτος και το κεφάλαιο θεωρούν εμάς, τους/τις εκμεταλλευόμενους/ες, αναλώσιμους/ες.
Η δικαίωση φυσικά δεν θα έρθει από δικαστικές αποφάσεις ή «εξεταστικές επιτροπές». Η δικαιοσύνη θα αποδοθεί στους δρόμους μέσα από τους συλλογικούς αγώνες μας για ασφαλείς μεταφορές, για αυξήσεις στους μισθούς, για μείωση των ωρών εργασίας, για μείωση των ενοικίων, για συλλογικές συμβάσεις εργασίας, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί ότι δεν θα ξαναπεθάνει κανένας άνθρωπος της τάξης μας για τα κέρδη των αφεντικών.
Δεν έχουμε αυταπάτες για τον ρόλο της ΓΣΕΕ, που λειτουργεί ως μηχανισμός εκτόνωσης και συνδιαλλαγής μεταξύ αφεντικών και εργαζόμενων. Όμως κάθε απεργία μπορεί να γίνει πεδίο ριζοσπαστικοποίησης, να ξεφύγει από τα όρια που θέτουν οι γραφειοκράτες. Το στοίχημα δεν είναι απλά η προκήρυξη μιας απεργίας. Είναι η οργάνωση της αντίστασης, η δημιουργία και η ενδυνάμωση των δομών που θα σπάσουν την κυριαρχία των αφεντικών, η συνολική αμφισβήτηση του συστήματος.
Δεν θέλουμε απλά καλύτερες συνθήκες εκμετάλλευσης. Θέλουμε την καταστροφή του κρατικού – καπιταλιστικού συστήματος. Θέλουμε έναν κόσμο χωρίς αφεντικά, χωρίς κράτος, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Τίποτα δεν θα μας χαριστεί. Όλα θα τα πάρουμε με τον αγώνα μας.
Όλοι και όλες στην Γενική Απεργία, Τετάρτη 9/4, 10.30 Καμάρα
Στηρίζουμε τα μπλοκ των Σωματείων Βάσης και των Ταξικών Πρωτοβουλιών.
Οριζόντια Κίνηση – για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό
Το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη δεν είναι “ατύχημα” αλλά το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της συστηματικής απαξίωσης των δημόσιων σιδηροδρομικών μεταφορών, του τεμαχισμού και της ξεπουλήματος των δημόσιων υποδομών σε ιδιώτες, δηλαδή τελικά η επικράτηση της λογικής του κέρδους έναντι της ασφάλειας και της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών. Ένοχοι για το έγκλημα είναι τόσο το πολιτικό προσωπικό που εφάρμοσε τις συγκεκριμένες πολιτικές όσο και οι εταιρείες που ενεπλάκησαν με κάθε τρόπο σε αυτή τη διαδικασία ιδιωτικοποίησης.