Στις 16 Μαρτίου 2024, στα πλαίσια ενός μαζικού πανελλαδικού φοιτητικού κινήματος, που είχε δημιουργηθεί με αφορμή την ψήφιση του νόμου για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, το Κράτος, από κοινού με τις πανεπιστημιακές αρχές, επιλέγει να στείλει τους μπάτσους να εισβάλλουν στο κτίριο της ΣΘΕ, για να καταστείλουν μια δράση επανοικειοποίησης που πραγματοποιούταν εκείνη την ημέρα, καλεσμένη από τον Σύλλογο Φοιτητών Φυσικού.

Η επέμβαση αυτή της αστυνομίας είχε ως αποτέλεσμα την σύλληψη 49 φοιτητών και φοιτητριών (μεταξύ των οποίων και μέλος της συλλογικότητάς μας), ενώ τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες για σοβαρή διατάραξη της ομαλής λειτουργίας δημόσιου κτιρίου, για τους 2 μήνες κατά τους οποίους το κτίριο βρισκόταν υπό κατάληψη, καθώς και για απείθια.

Είναι οφθαλμοφανές ότι η συγκεκριμένη κίνηση είχε σκοπό να στοχοποιήσει ολόκληρο τον αγώνα που δινόταν από τις τεράστιες μάζες των φοιτητών/ριών. Αποτελεί πραγματικότητα αυτό που λένε και οι ίδιοι/ες οι φοιτήτ(ρι)ες, ότι δηλαδή στα πρόσωπα των 49 δικάζονται όλοι και όλες που συμμετείχαν στις συλλογικές διαδικασίες, που τάχθηκαν υπέρ των καταλήψεων και διαδήλωναν στον δρόμο δυναμικά. Άλλωστε, εκατοντάδες σχολές βρίσκονταν σε κατάληψη διαρκείας και οι διαδηλώσεις που πραγματοποιούνταν εκείνο το διάστημα απαριθμούσαν χιλιάδες κόσμου, που διεκδικούσαν το αυτονόητο, το να παραμείνει ο χαρακτήρας της εκπαίδευσης δημόσιος ώστε να είναι προσβάσιμη σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας.

Αγωνίζονταν δηλαδη για να μην γίνει η εκπαίδευση ακόμα ένα πεδίο κερδοφορίας των αφεντικών και να μην χρειάζεται οι φοιτήτ(ρι)ες να πληρώνουν δίδακτρα, συγγράματα και τις υπόλοιπες φοιτητικές παροχές (πχ. φοιτητική εστία). Απ’ ό,τι φαίνεται όμως, το πανεπιστήμιο που ονειρεύονται οι πρυτάνεις και τα κράτη είναι ένα πανεπιστήμιο προσαρμοσμένο εξ’ ολοκλήρου στις ανάγκες της αγοράς και όχι στις ανάγκες της πλειοψηφίας, δηλαδή της κοινωνικής βάσης. Αυτό είναι φανερό, άλλωστε, αν εξετάσει κανείς τον τομέα της Έρευνας στα πανεπιστήμια, ο οποίος εξυπηρετεί είτε τις ανάγκες μεγάλων εταιριών, οι οποίες αποτελούν και χρηματοδότες των ερευνών αυτών, είτε στρατιωτικούς σκοπούς (πχ αντιμετώπιση εσωτερικού/εξωτερικού «εχθρού», παραγωγή ακόμα πιο αποτελεσματικών/δολοφονικών οπλικών συστημάτων κλπ).

Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι το τελευταίο διάστημα η καταστολή στους/ις αγωνιζόμενους/ες φοιτητές/ριες έχει αναβαθμιστεί. Οι μπάτσοι μπαινοβγαίνουν συνεχώς στο campus (η τελευταία εισβολή πραγματοποιήθηκε στην ΣΘΕ με αφορμή την επανακατάληψη του Στεκιού Φυσικού) και προσπαθούν να στοχοποιήσουν όσους και όσες αγωνίζονται. Οι εκκενώσεις στεκιών διαδέχονται η μία την άλλη με τελευταία αυτή του Στεκιού Φυσικού.

Ας μην ξεχνάμε επίσης τα τελευταία γεγονότα στο ΕΚΠΑ, τόσο με το παράδειγμα του κυλικείου όπου “φοιτητής” – που εν τέλει αποδείχθηκε διδακτορικός ερευνητής- δήθεν χτύπησε “εργαζόμενη”, η οποία τύχαινε να είναι η ιδιοκτήτρια του κυλικείου, που τελείως απρόκλητα επιτέθηκε πρώτη, γεγονός το οποίο αποδεικνύεται από βίντεο που είδαν το φως της δημοσιότητας, όσο και το παράδειγμα της επίθεσης στην εκδήλωση της ΔΑΠ στην Νομική. Και για τα δύο περιστατικά συνελήφθησαν φοιτητ(ρι)ες με βαριές κατηγορίες.

Για τα γεγονότα στην Νομική χρειάζεται μια ειδική αναφορά, διότι τα φερέφωνα των ΜΜΕ παρουσιάζουν τους φοιτητές και τις φοιτήτριες ως εγκληματίες (όπως έκαναν και με το παράδειγμα του κυλικείου), υπηρετόντας πιστά το σχέδιο εξόντωσης και απονομιμοποίησης οποιασδήποτε πολιτικής/πολιτιστικής δράσης που ξεφεύγει από τα ακαδημαϊκά πλαίσια. Θα αναφέρουμε μονάχα ορισμένα παραδείγματα από τα αμέτρητα που υπάρχουν: Ο πρύτανης του ΕΜΠ αποκαλεί φοιτήτριες “escorts”. Ο πρύτανης του ΑΠΘ εμπλέκεται σε οικονομικά σκάνδαλα όπου ο ίδιος και η οικογένεια του αποκόμιζαν έσοδα από δημόσιο χρήμα εκμεταλλευόμενος την θέση του. Ο πρύτανης του ΠΑΔΑ κατηγορείται επίσης για διαφθορά από τους ίδιους τους καθηγητές του πανεπιστημίου.

Αν ανατρέξουμε και σε παλαιότερα γεγονότα, μπορούμε να θυμηθούμε τον πρύτανη του Παντείου που καταδικάστηκε για υπεξαίρεση εκατομμυρίων προς ιδίον όφελος Και εξέτησε ελάχιστη ποινή πριν απαλλαγεί με προεδρικό διάταγμα, την ίδια στιγμή που αναρχικοί αγωνιστές φυλακίζονται για μισό αποτύπωμα σε σακούλα (Ν. Ρωμανός) και για φωτογραφίες από πολιτικά κείμενα (Α. Φλώρος). Και αυτή η λίστα δεν έχει τελειωμό. Όσον αφορά την ΔΑΠ και το τι αυτή πρεσβεύει – πέρα από την πλήρη της συμφωνία με την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που θέλει να επιβάλει η Κυβέρνηση- θα αναφέρουμε μονάχα πως στην εκδήλωση της Νομικής υπήρχαν μεταξύ άλλων «διακεκριμένες» προσωπικότητες όπως οι Γρίβας, Μάζης, Φίλης, οι οποίοι διαχέουν καθημερινά το φασιστικό τους δηλητήριο, μιλώντας ακόμα και για στενότερη συνεργασία της Ελλάδας με το κράτος του Ισραήλ που εδώ και πολλούς μήνες διαπράττει γενοκτονία στην Παλαιστίνη.

Επομένως δεν είναι αποδεκτό από κανέναν πρύτανη, κανένα μπάτσο, κανένα δικαστή, κανένα υπουργό και κανένα παπαγαλάκι να μιλάει για πανεπιστήμια ανομίας, για εγκληματικότητα, για τραμπουκισμούς κλπ, την ίδια στιγμή που μπροστά σε όλα αυτά κλείνουν τα μάτια τους και επιλέγουν να στοχοποιήσουν όποιον και όποια αγωνίζεται απέναντι σε αυτό τον ζόφο, την βρωμιά τους και την διαφθορά τους.

Όπως ειπώθηκε, ο μεγαλύτερος στόχος του κράτους είναι να φιμώσει οποιαδήποτε φωνή αμφισβήτησης και να καταστείλει οποιαδήποτε πράξη αντίστασης που πάει κόντρα στα σχέδια τους. Πόσο δε μάλλον όταν αφορά τους φοιτητές και τις φοιτήτριες που ανέκαθεν αποτελούσαν ένα πολύ ενεργό κοινωνικό κομμάτι στα κοινωνικοπολιτικά τεκταινόμενα.

Ως Οριζόντια Κίνηση στηρίζουμε τους αγώνες των φοιτητών/ριων που απαιτούν καλύτερες συνθήκες σπουδών, που διεκδικούν ένα πανεπιστήμιο το οποίο βάζει τις ανάγκες της κοινωνικής βάσης πάνω από τα κέρδη των εταιριών, ένα πανεπιστήμιο που δεν παράγει ερευνητικό έργο για τον στρατό, ένα πανεπιστήμιο που θα είναι προσβάσιμο από τον καθένα και την καθεμία και θα αποτελεί πραγματικό πεδίο αλληλεπίδρασης και επικοινωνίας ολόκληρης της κοινωνίας.