Στην περίοδο που διανύουμε τα γεγονότα που περιβάλλουν το μεταναστευτικό ζήτημα θυμίζουν εικόνες δυστοπίας. Το έγκλημα στην Πύλο, η δολοφονία από το λιμενικό στους/ ις 8 μετανάστες/τριες στη Λέσβο, εκ των οποίων και παιδιά, οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης προσφύγων και μεταναστών/τριών στα σύγχρονα ελληνικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι δολοφονίες και βασανισμοί μεταναστών στα ΑΤ. Όλα αυτά σε μια παγκόσμια πραγματικότητα πολέμων, φασιστικών κρατών, της εκλογής του ακροδεξιού Τραμπ, της γενικότερης ανόδου της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και της εν εξελίξει γενοκτονίας στην Γάζα.

Οι διακρατικοί ανταγωνισμοί όλο και εντείνονται και συνεχώς ξεσπούν νέες ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ κρατών. Ο πόλεμος της Ρωσίας με την Ουκρανία, η γενοκτονία των Παλαιστίνιων, οι εντάσεις και οι βομβιστικές επιθέσεις μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, οι εντάσεις μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν, ο εμφύλιος στη Συρία είναι μερικά από τα τελευταία παραδείγματα. Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι το αφήγημα πως ο πόλεμος είναι ένα τυχαίο γεγονός που αποφασίζουν κάποιοι τρελοί δικτάτορες δεν υφίσταται, αλλά οι διακρατικές συγκρούσεις είναι συνυφασμένες με το υπάρχον σύστημα και εξυπηρετούν τέλεια τα συμφέροντα των εξουσιαστών. Μέσα από επεμβάσεις (πολεμικές ή οικονομίες-πολιτικές) τα λεγόμενα ανεπτυγμένα κράτη μπορούν να υφαρπάζουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές των χωρών του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου, καταστρέφοντας τις τοπικές οικονομίες και εγκαθιστώντας τα κατάλληλα καθεστώτα (απολυταρχικά ή φιλικά προσκείμενα), κάτι που συντελεί στην όξυνση του φαινομένου της προσφυγιάς.

Μετά από οικονομικές κρίσεις οι πόλεμοι βοηθούν στην καταστροφή αχρείαστου κεφαλαίου και στην μετατροπή του σε άπειρα κέρδη στις βιομηχανίες όπλων. Επίσης το χαρτί της τρομοκρατίας σε τέτοια χρονικά είναι μια αστείρευτη πηγή πλούτου, καθώς βλέπουμε πως όλες οι χώρες με τον ανερχόμενο φόβο για έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο με αφορμή αυτόν της Ρωσίας- Ουκρανίας έχουν αυξήσει τα πολεμικά έξοδα σε εξοπλισμούς. Ταυτόχρονα, βάζοντας μια ταμπέλα «εκτάκτου ανάγκης» τα κράτη και οι εξουσίες τους δικαιολογούν την ακρίβεια, την άνοδο της φορολογίας, την καταστολή και γενικά τις ολοένα και περισσότερες δυσχερείς συνθήκες διαβίωσης εντός τους.

Η μετανάστευση και η προσφυγιά είναι ένα ταξικό ζήτημα, καθώς πάντα χτυπάει τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα την ώρα που οι εξουσιαστές των κρατών και οι μεγαλοεπιχειρηματίες με σκοπό την οικονομική τους εξάπλωση και την διασφάλιση του καπιταλιστικού συστήματος προχωρούν σε πολεμικές στρατηγικές και συγκρούσεις μεταξύ τους, δημιουργούν οικονομικές κρίσεις στις χώρες -που πλήττουν κατά κανόνα μόνο την εργατική τάξη- ή διώκουν πολιτικά υποκείμενα και τα ωθούν στην αποχώρηση από την χώρα τους. Ταυτόχρονα, παρακρατικά και μαφιόζικα παιχνίδια δεν λείπουν από αυτές τις καταστάσεις, με ολόκληρα κυκλώματα διακινητών να συνεργάζονται σιωπηλά με τις πολιτικές εξουσίες, δημιουργίες πλαστών εγγράφων με αντάλλαγμα εξωφρενικά χρηματικά ποσά και trafficking σε μετανάστριες/ες. Σε ένα σύστημα εκμετάλλευσης πάντα οι μεγαλύτερες κτηνωδίες γίνονται σε ανθρώπους που βρίσκονται σε απόγνωση και με σκοπό την επιβίωσή τους μπορούν να γίνουν απόλυτα υποχείρια των εκμεταλλευτών και καταπιεστών.

Ταυτόχρονα, την ώρα που άνθρωποι αναγκάζονται να φύγουν από τη χώρα τους, περνούν τα πάνδεινα, λιμοκτονούν, πνίγονται πάνω σε φουσκωτές βάρκες, ενώ λίγο πιο δίπλα τουρίστες κάνουν τα καλοκαιρινά τους μπάνια, τα κράτη και παρακράτη βρίσκουν την τέλεια ευκαιρία να αποπροσανατολίσουν με τη δημιουργία εξωτερικών εχθρών. Δημιουργούν αφηγήματα για αλλοίωση των πολιτισμών τους από «εξωτερικούς τρομοκράτες», την δικαιολόγηση της ανεργίας λόγω μεταναστών/τριών και προσφυγισσών/ων που έρχονται να πάρουν τις δουλειές και φτιάχνουν προφίλ τεράτων, βιαστών και εμπρηστών στους ανθρώπους που παλεύουν να επιβιώσουν και να αναζητήσουν σε μια άλλη χώρα τη ζωή τους. Με αυτόν τον τρόπο, πυροδοτούνται φασιστικές ιδεολογίες και οι άνθρωποι κατηγορούν τους πιο κατατρεγμένους για τα προβλήματά τους, αντί να βλέπουν τον πραγματικό γιγάντιο εχθρό που βρίσκεται πάνω απ’ το κεφάλι τους. Έτσι, λοιπόν, αφού φύγουν τρέχοντας και αφήσουν πίσω τις ζωές τους και πιθανόν αγαπημένα τους πρόσωπα, οι μετανάστριες/ες και οι πρόσφυγες/ισσες έχουν να αντιμετωπίσουν μια φασιστική κοινωνία που τους περιμένει. Βιώνουν τον ρατσισμό στην αναζήτηση εργασίας και στην γενικότερη καθημερινότητά τους ή κλείνονται σε στρατόπεδα, δέχονται βία από τους μπάτσους και επιθέσεις από τα φασιστοειδή σκουπίδια.

Πιο συγκεκριμένα, οι πρακτικές του ελληνικού κράτους φωτογραφίζουν όλα τα παραπάνω. Η ελληνική εξουσία έχει πάρει ξεκάθαρες θέσεις σε πολλούς πολέμους και πολιτικές επιθέσεις τα τελευταία χρόνια, έχει βοηθήσει με εξοπλισμό και στρατό την δολοφονία χιλιάδων ανθρώπων και έχει δολοφονήσει και πνίξει η ίδια εκατοντάδες στο Αιγαίο. Το ελληνικό κράτος είναι ένας από τους μεγαλύτερους συμμάχους του σιωνιστικού Ισραήλ, έχει παραχωρήσει χώρους άμυνας στο ΝΑΤΟ για την ενίσχυση της Ουκρανικής άμυνας και έχει ξοδέψει εκατομμύρια ευρώ σε πολεμικό εξοπλισμό. Ταυτόχρονα, εξυπηρετεί μια ακροδεξία αντζέντα με υπουργό μετανάστευσης και ασύλου το φασιστικό σκουπίδι Βορίδη, ο οποίος προχώρησε στις άθλιες δηλώσεις για παράνομους μετανάστες που πρέπει να μπουν σε διαδικασία επιστροφής, την ώρα που το ελληνικό κράτος είναι κατ’ εξακολούθηση καταδικασμένο για τις πρακτικές του από το διεθνές δικαστήριο. Ας επιστρέψει, λοιπόν, ο Βορίδης καλύτερα εκεί που του αρμόζει, στο βαθύ σκοτεινό του πηγάδι.

Το αναρχικό κίνημα ως κομμάτι των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων πρέπει να απαντάει πολύμορφα και αποφασιστικά στις σύγχρονες κτηνωδίες. Η αλληλεγγύη για αρχή οφείλει να είναι βαθιά ριζωμένη μέσα μας και οι χώροι μας να αποτελούν καταφύγιο και πεδίο υπεράσπισης όλων των ανθρώπων που έχουν βίαια διωχτεί από τον τόπο τους. Να πιέζουμε με οποιονδήποτε τρόπο την μη εκπλήρωση των απάνθρωπων τακτικών της εξουσίας απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους και να φροντίζουμε να μην ξεχνάει κανείς πως ο πραγματικός εχθρός είναι τα κράτη και οι καταπιεστές που πραγματοποιούν πολέμους και πως αύριο μεθαύριο όσοι αισθάνονται απειλή από τις μετανάστριες και τους πρόσφυγες μπορεί να βρεθούν στη προσφυγιά και αυτοί. Το αναρχικό κίνημα δεν οφείλει να είναι μόνο βοηθητικό προς το μεταναστευτικό υποκείμενο, αλλά προσπαθει να δημιουργεί τις συνθήκες ώστε να καταφέρνει να εμπερικλύει αυτά τα υποκείμενα στους κόλπους του, ώστε ο λόγος του να είναι όντως από τα κάτω και η φωνή του να είναι σε πρώτο πρόσωπο.

ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΟΥΡΚΙΑ, ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ

ΜΕ ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ

ΕΠΑΝΑΠΡΟΩΘΗΣΗ ΣΕ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑΖΙ

Οριζόντια Κίνηση – Για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό