Η εισαγωγή και καθιέρωση των πλατφορμών στον κλάδο του delivery, ειδικά μετά τα χρόνια της πανδημίας, μετέτρεψε την ήδη επισφαλή εργασία των διανομέων (μαύρη εργασία χωρίς ατομικά μέσα προστασίας, χαμηλές αποδοχές) σε πλήρως εντατικοποιημένη εργασία όπου δεν υπάρχουν «νεκροί χρόνοι» και όπου ένας διανομέας πρέπει να είναι συνεχώς πάνω στο τιμόνι 8+ ώρες. Όσοι γνωρίζουν την κατάσταση του οδικού δικτύου αλλά και της κυκλοφοριακής συμφόρησης σε μία πόλη όπως η Θεσσαλονίκη αντιλαμβάνονται εύκολα πόσο κουραστική μπορεί να είναι αυτή η κατάσταση.

Σε αυτή την μετάβαση έπαιξαν καθοριστικό ρόλο οι σχετικά υψηλές αμοιβές και τα πλήρη εργασιακά δικαιώματα που πρόσφεραν οι εταιρίες αυτές, τα οποία δεν προσφέρονταν σχεδόν σε κανένα κατάστημα παλιότερα. Ωστόσο, από την στιγμή που 2-3 εταιρίες μονοπώλησαν την διανομή φαγητού και όχι μόνο, η κατάσταση έγινε ακόμα χειρότερη. Η μετατροπή της μισθωτής εργασίας σε πλήρως ελαστική εργασία χωρίς δικαιώματα (ή αλλιώς freelancing) έγινε το νέο καθεστώς και δυστυχώς βρήκε πολλούς διανομείς θετικούς, διότι στην αρχή οι εταιρίες (κυρίως efood και wolt), προκειμένου να προμοτάρουν αυτή την νέα μορφή εργασίας, παρείχαν γενναίες αποδοχές, οι οποίες, όπως αποδείχτηκε στην συνέχεια, ήταν μια φούσκα.

Η 25η Νοέμβρη είναι καθιερωμένη ως Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Έμφυλης Βίας. Η ημερομηνία αφορά τον βασανισμό και την κρατική δολοφονία των τριών αδερφών Μιραμπάλ (γνωστές ως Las Mariposas/Οι Πεταλούδες), αγωνιστριών ενάντια στο σκληρό δικτατορικό καθεστώς του Ραφαέλ Τρουχίγιο στην Δομινικανή Δημοκρατία το 1960.

Ως Οριζόντια Κίνηση, τιμούμε τους αγώνες των γυναικών και των θηλυκοτήτων ενάντια στην έμφυλη καταπίεση και στηρίζουμε τις διαδηλώσεις της 25ης Νοέμβρη. Θεωρούμε ωστόσο πως ο αγώνας ενάντια στην έμφυλη βία, την Πατριαρχία, δεν εξαντλείται σε επίσημα θεσμοθετημένες ημέρες μνήμης, μέσα σε ένα σύστημα που καμώνεται πως νοιάζεται για την καταπίεση και την εκμετάλλευση, ενώ ταυτόχρονα τις αναπαράγει. Ο αγώνας ενάντια στην Πατριαρχία είναι παράλληλος και αδιαχώριστος με τον αγώνα ενάντια σε κάθε είδους καταπίεση και εκμετάλλευση. Είναι καθημερινός και λαμβάνει χώρα σε κάθε κοινωνικό πεδίο όπου αναπαράγονται οι έμφυλες διακρίσεις: Στους χώρους εργασίας, στα σχολεία και τις σχολές, στις γειτονιές, μέσα, στις παρέες μας, τις ομάδες και τις οργανώσεις μας, στα ίδια μας τα σπίτια.