Ο νέος αντεργατικός νόμος της Κεραμέως, που προωθείται εν μέσω καλοκαιριού, έρχεται να προστεθεί σε μια μακριά αλυσίδα νομοθετημάτων που έχουν ως στόχο την απορρύθμιση κάθε μορφής εργατικής προστασίας. Από τους αντεργατικούς νόμους όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων έως και τους τελευταίους (Χατζηδάκη, Γεωργιάδη, Κεραμέως) η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα είναι συνεχής και εντεινόμενη. Αυτοί οι νόμοι ακολουθούν μια στοχευμένη ταξική στρατηγική που επιτρέπει στα αφεντικά να αντλούν όλο και μεγαλύτερο κέρδος από την εργασία μας, με το κράτος να αναλαμβάνει τον ρόλο του θεσμικού προστάτη της εκμετάλλευσης, καταστέλλοντας οποιαδήποτε φωνή αντίδρασης.

Αυτή η μεταρρύθμιση δεν πραγματοποιείται ούτε για λόγους ισότητας, ούτε για λόγους κοινωνικής «προόδου» – όπως θέλουν να την παρουσιάσουν – αλλά για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των οικονομικά ισχυρών. Κάθε κυβέρνηση, προκειμένου να εξυπηρετήσει το Κεφάλαιο, υλοποιεί την ίδια στρατηγική: διάλυση των συλλογικών συμβάσεων, κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, εντατικοποίηση και ελαστικοποίηση ωραρίων.