Κείμενο καλέσματος στήριξης της απεργίας της 28ης Φλεβάρη για την συμπλήρωση 2 χρόνων από το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη

Τα κέρδη τους, οι ζωές μας – Όλοι και όλες στην απεργία για τα δύο χρόνια από το κρατικό/καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη.
Δυο χρόνια έχουν περάσει από το μεγαλύτερο κρατικό/καπιταλιστικό έγκλημα της σύγχρονης εποχής στην χώρα, το έγκλημα στα Τέμπη, που κόστισε την ζωή σε 57 συνανθρώπους μας.
Δύο χρόνια μετά, καμία ευθύνη δεν έχει αποδοθεί στους πραγματικούς υπαίτιους αυτής της τραγωδίας, που δεν είναι άλλοι από το πολιτικό προσωπικό της χώρας, εκείνους που βρίσκονταν στις καίριες θέσεις ευθύνης που θα μπορούσαν να είχαν αποτρέψει αυτό το έγκλημα, αλλά και το Κεφάλαιο, δηλαδή οι ιδιωτικές εταιρίες οι οποίες, εν μέσω κρίσης, εξαγόρασαν για μια μπουκιά ψωμί τις δημόσιες υποδομές και προτεραιοποίησαν το κέρδος έναντι της ασφάλειας. Κανέναν και καμιά δεν ξεγελάει η απόδοση ευθυνών ατομικά σε αποδιοπομπαίους τράγους, ακόμη κι αν έφεραν και οι ίδιοι κομμάτι της ευθύνης.
Η παρούσα κυβέρνηση, έως και χθες, αισθανόταν παντοδύναμη και έδειχνε να πιστεύει πως δεν χρειάζεται να απολογηθεί σε κανέναν και για τίποτα. Μετά και από την δεύτερη εκλογική της επικράτηση, το περίφημο “41%”, συνέχισε να προχωράει στα αντικοινωνικά της σχεδια με περίσσεια αλαζονεία και αναλγησία, στο σημείο που δεν δίσταζε καν να εμπαίζει τους συγγενείς των θυμάτων, να διατάζει το μπάζωμα του χώρου του εγκλήματος, να ψεύδεται σε σχέση με τους πραγματικούς λόγους και τις αληθινές αιτίες που οδήγησαν στο δυστύχημα.
Μετά και από τις νέες μεγαλειώδεις διαδηλώσεις της 26ης Γενάρη όμως, την επιμονή του κόσμου να βγαίνει μαζικά στον δρόμο για το ζήτημα αυτό, κάτι δείχνει να αλλάζει – και στην κοινωνία αλλά και στην ίδια την κρατική διαχείριση.
Από πό εκεί που μέχρι χθες η Κυβέρνηση είχε απέναντι της μια κοινωνία εξαιρετικά μουδιασμένη και ηττημένη, μετά από 15 – και βάλε- χρόνια κρίσης, με τα κινήματα των πιο ενεργών κομματιών της να προσπαθούν ακόμη να συνέλθουν από το φιάσκο της σοσιαλδημοκρατίας, έχοντας να αντιμετωπίσουν ταυτόχρονα την ακραία καταστολή των ακροδεξιών πολιτικών της παρούσας κρατικής διαχείρισης, έχει πλέον να αντιμετωπίσει την γενική κατακραυγή. Από εκεί που το Κράτος θεωρούσε ότι βρίσκεται στην στιγμή της απόλυτης κυριαρχίας του, ώστε να υπηρετήσει το Κεφάλαιο χωρίς καμία περίσπαση, πλέον, οι εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου που στέκονται στο πλευρό των συγγενών των θυμάτων και ζητούν δικαιοσύνη, φαίνεται να ταρακουνούν την σιγουριά των κυβερνώντων.
Φάνηκε ξεκάθαρα πως ήταν λάθος τους να πιστεύουν ότι η παρούσα κατάσταση κοινωνικής αδράνειας μπορεί να συνεχιστεί υπέρ τους επ’ αορίστον. Η κοινωνία μπορεί να είναι βαθιά καταρρακωμένη από την συνεχιζόμενη επίθεση και η εργατική τάξη για πολλά χρόνια διασπασμένη και διαιρεμμένη, αλλά είναι πλέον κοινή κατανόηση όλων όσων δεν είναι ποταποί τσανακογλείφτες της Κυβέρνησης και των αφεντικών, πως ένα τέτοιο έγκλημα δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει αναπάντητο. Το συναίσθημα της οργής – που υφέρπει στο εσωτερικό της κοινωνίας εδώ και πολύ καιρό – ψάχνει διέξοδο να εκφραστεί.
Για αυτό τον λόγο και η επίθεση της Κυβέρνησης και των πληρωμένων φερεφώνων της απέναντι στους ίδιους τους συγγενείς των θυμάτων, αλλά και σε κάθε άνθρωπο που τους συμπαραστέκεται ενεργά, έχει φθάσει στα έσχατα επίπεδα κατασυκοφάντησης, ενώ επιστρατεύθηκαν και νέες τεχνικές παραχάραξης της αλήθειας (παραποιημένα Video κλπ). Ταυτόχρονα, η Κυβερνητική παράταξη προσπαθεί να “τσιμεντώσει” το δικό της κοινό με αφίσες που καλούν τον κόσμο να μην κατέβει στις πορείες, ανασύροντας ακόμη και τους νεκρούς στο Μάτι για να πείσει πως όλα αυτά είναι μια σκευωρία προκειμένου να πέσει η – τόσο αγαπητή σε όλους – κυβέρνηση του Μητσοτάκη.
Όμως πρέπει να γίνει κατανοητό πως το ζήτημα δεν αφορά μόνο την συγκεκριμένη Κυβέρνηση. Φυσικά και οι παρόντες διαχειριστές του Κράτους είναι οι πιο βαθιά βουτηγμένοι στα συμφέροντα, τις μίζες και τα πάρε-δώσε με την μαφία και το μαύρο κεφάλαιο. Φυσικά και έχουν κάνει τα πάντα για να καλύψουν τους “υμετέρους”. Φυσικά και είναι οι προτιμότεροι από το Κεφάλαιο διαχειριστές του συστήματος. Ωστόσο, το ζήτημα είναι πολύ βαθύτερο. Το έγκλημα στα Τέμπη αναδεικνύει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο το που οδηγούν οι ακραίες καπιταλιστικές πολιτικές της ιδιωτικοποίησης των πάντων, της υποβάθμισης κάθε δημόσιας υποδομής στον βωμό του κέρδους. Ακόμη και η ίδια η συγκάλυψη και το ζήτημα με τα παράνομα καύσιμα που μετέφερε το τρένο, μας δείχνουν τον ακραίο βαθμό του εναγκαλισμού του Κράτους με το (μαύρο ή μη) Κεφάλαιο και τα επίπεδα ποταπότητας στα οποία μπορεί να εκπέσει το πρώτο για να καλύψει το δεύτερο.
Ως ξεκάθαρο κρατικό/καπιταλιστικό έγκλημα, τα Τέμπη δεν είναι ξεκομμένα από τα λοιπά καθημερινά εγκλήματα ίδιας φύσης στους χώρους εργασίας (“εργατικά ατυχήματα”), στα υδάτινα και χερσαία σύνορα (δολοφονίες μεταναστ(ρι)ών), δεν είναι ξεκομμένα από τον πνιγμένο Θεσσαλικό Κάμπο και τα καμμένα δάση και σπίτια σε όλη την χώρα, από την Ρόδο μέχρι τον Έβρο. Υπαίτιοι είναι πάντα οι ίδιοι. Το Κράτος και το Κεφάλαιο.
Οι νεκροί/ες των Τεμπών ζητούν δικαίωση. Και πέρα από τις όποιες δικαστικές εξελίξεις, αυτή η δικαίωση είναι φανερό πως θα αποδοθεί στους δρόμους, από τις εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων που αναμένεται να ανταποκριθούν και πάλι στα καλέσματα των συγγενών των θυμάτων, των εργατικών σωματείων και των λοιπών φορέων που καλούν στην Γενική Απεργία της 28ης Φλεβάρη.
Οι νεκροί περιμένουν. Αναμένουν δικαίωση. Και είναι καθήκον των ζωντανών να την αποδώσουν.
Όλοι και όλες στην Απεργία για τα δύο χρόνια από το κρατικό και καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, Παρασκευή 28/2:
-Προσυγκέντρωση Καμάρα 10πμ
-Συγκέντρωση Άγαλμα Βενιζέλου 11πμ
Στηρίζουμε τα μπλοκ των Σωματείων Βάσης και των Ταξικών Πρωτοβουλιών
Οριζόντια Κίνηση – Για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό

Παρέμβαση στο κτίριο της Alstom στην Θεσσαλονίκη

Το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη δεν είναι “ατύχημα” αλλά το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της συστηματικής απαξίωσης των δημόσιων σιδηροδρομικών μεταφορών, του τεμαχισμού και της ξεπουλήματος των δημόσιων υποδομών σε ιδιώτες, δηλαδή τελικά η επικράτηση της λογικής του κέρδους έναντι της ασφάλειας και της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών. Ένοχοι για το έγκλημα είναι τόσο το πολιτικό προσωπικό που εφάρμοσε τις συγκεκριμένες πολιτικές όσο και οι εταιρείες που ενεπλάκησαν με κάθε τρόπο σε αυτή τη διαδικασία ιδιωτικοποίησης.
Η Alstom, μεγάλη πολυεθνική εταιρεία που ασχολείται με έργα σιδηροδρομικών υποδομών παγκοσμίως και ταυτόχρονα είναι πασίγνωστη για την εμπλοκή της σε πλήθος υποθέσεων διαφθοράς στα έργα που αναλαμβάνει σε χώρες όπως η Αίγυπτος, η Ινδία, η Ινδονησία, η Πολωνία, η Σαουδική Αραβία και η Τυνησία. Η Alstom μαζί με την ΤΟΜΗ ΑΒΕΤΕ (θυγατρική 100% του Άκτορα, νυν Ελλάκτωρ) είχε υπογράψει τη σύμβαση 717 για την εγκατάσταση συστημάτων σηματοδότησης και τηλεδιοίκησης το 2014 με προϋπολογισμό 41.3 εκ. € και με ορίζοντα παράδοσης του έργου το 2016. Όπως γίνεται συνήθως στις αναθέσεις μεγάλων έργων σε ιδιώτες, οι ανάδοχες εταιρείες δεν παρέδωσαν το έργο μέσα στον προκαθορισμένο χρόνο. Αντίθετα αρχίζουν να πιέζουν για επέκταση της σύμβασης με περισσότερα χρήματα, κάτι που καταφέρνουν το 2021 αποσπώντας επιπλέον 13.3 εκ €. Παρόλα αυτά η τηλεδιοίκηση δεν λειτουργούσε όταν έγινε η σύγκρουση των τραίνων στα Τέμπη και δεν έχει παραδοθεί μέχρι σήμερα.
Σύμφωνα με έρευνα η Ευρωπαία Εισαγγελέας κατηγορεί για εγκληματικό σχεδιασμό τους Σταύρο Βλάχο (διευθυντή της Alstom),
Δημήτρη Κούτρα (πρώην διευθυντή της Άκτωρ) και Αλέξανδρο Εξάρχου (επικεφαλής του ομίλου Intrakat-Άκτωρ).
Όλα αυτά βέβαια δε θα μπορούσαν να τα κάνουν οι εταιρείες χωρίς την άμεση συνέργεια του κράτους. Του ιδιου κράτους που βάζει το συμφέρον ιδιωτών πιο ψηλά από τις ανάγκες των από τα κάτω. Του ίδιου κράτους που πούλησε σε εξευτελιστικό ποσό την ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην Ferrovie Dello Stato Italiane -εταιρία γνωστή για τη σύνδεση της με μαφία- την οποία και επιδοτεί με ποσά μεγαλύτερα από το ποσό εξαγοράς. Του κράτους που όταν οι εργαζόμενοι προειδοποιούσαν για τα κενά ασφαλείας τα δικαστήρια έβγαζαν παράνομες τις απεργίες που προσπαθούσαν να πραγματοποιήσουν τα σωματεία τους. Για τη μη υλοποίηση της σύμβασης 717 ένοχοι είναι τόσο οι εταιρείες όσο και όλες οι κυβερνήσεις που πέρασαν από το 2014 μέχρι σήμερα.
Η κολοσσιαία επιχείρηση συγκάλυψης που επιχειρείται από την 28η Φλεβάρη μέχρι σήμερα είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα της σύμπραξης κεφαλαίου και κράτους ενάντια στην κοινωνική βάση. Το επιτελικό κράτος κάνει ό,τι μπορεί να επιβάλει τον μαφιόζικο νόμο της σιωπής για να συγκαλυφθεί η συνενοχή του με το (νόμιμο και παράνομο) κεφάλαιο. Χρησιμοποιεί όλα τα διαθέσιμα παραρτήματά του (θεσμικά και μη) για να μείνουν ατιμώρητοι οι υπεύθυνοι της δολοφονίας 57 ανθρώπων στα Τέμπη. Καθεστωτικά ΜΜΕ, κοινοβούλιο, Εθνική Αρχή Διαφάνειας, Ελεγκτικό Συνέδριο, Άρειος Πάγος και λοιπές δικαστικές αρχές κάνουν ό,τι μπορούν για μην αποδοθεί δικαιοσύνη. Όμως η αγωνιζόμενη κοινωνία έχει αρχίσει να ορθώνει το ανάστημά της. Οι γονείς και συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών, οι εργαζόμενοι/ες, όλοι/ες οι καταπιεσμένοι/ες και εκμεταλλευόμενοι/ες θα φροντίσουμε πάση θυσία να αποδοθεί ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ με κάθε τρόπο.
Η ALSTOM ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ
ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΑΤΥΧΗΜΑ, ΗΤΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ – ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η ΙΔΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ”
Οριζόντια Κίνηση – Για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό