Monthly Archives: December 2024

Κειμενα

Στήριξη του αγώνα και της απεργίας των εργαζομένων της Teleperfomance

Αλληλεγγύη στους/στις εργαζόμενους/ες της Teleperformance! Κάτω τα χέρια από την συνδικαλιστική δράση!
Νίκη στην Απεργία 23/12!
Η πολυεθνική εταιρεία Teleperformance, κολοσσός στον κλάδο των Call Center/Customer Service, χτύπησε και πάλι, με νέες αντεργατικές και αντισυνδικαλιστικές πρακτικές!
Λίγες μόλις μέρες πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων, η εταιρεία για άλλη μια φορά απολύει/δεν ανανεώνει τις συμβάσεις δεκάδων (ή και εκατοντάδων) εργαζομένων, με αστείες δικαιολογίες. Αυτή την φορά, ανάμεσά τους βρίσκονται ενεργά μέλη του επιχειρησιακού Σωματείου ΣΕΤΕΠ, ακόμη και μέλη των ΔΣ!
Οι απολύσεις αυτές έχουν ξεκάθαρα εκδικητικό χαρακτήρα, καθώς στρέφονται κυρίως απέναντι σε ανθρώπους που έχουν βγει μπροστά στον πολύμηνο αγώνα των εργαζομένων για συλλογικές συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου, αυξήσεις, καλύτερες συνθήκες δουλειάς.
Ταυτόχρονα, σε μια εξοργιστική κίνηση, η εταιρεία αποπειράθηκε να καταβάλει το Δώρο των Χριστουγέννων σε δύο δόσεις, κάτι που απαγορεύεται από τον Νόμο, αλλά έλαβε την απάντηση της από την άμεση κινητοποίηση δεκάδων εργαζομένων και του Σωματείου!
Στην τελευταία συνέλευση του ΣΕΤΕΠ, οι εργαζόμενοι/ες αποφάσισαν νέα 24ωρη πανελλαδική απεργία για την Δευτέρα 23/12. Διεκδικούν την άμεση επαναπρόσληψη των συναδέλφων/ισσών τους καθώς και την εκπλήρωση όλων των προαναφερθέντων αιτημάτων του αγώνα τους, με πρώτο και κύριο την άμεση υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας αορίστου χρόνου.
Στηρίζουμε τον δίκαιο αγώνα και τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων στην Teleperformance. Ως αναρχικοί/ες και ως κομμάτι της εργατικής τάξης, στεκόμαστε δίπλα σε κάθε εργατική διεκδίκηση, κάθε απεργία, κάθε αγώνα που δίνεται ενάντια στο Κεφάλαιο.
Όλοι και όλες μαζί, να κόψουμε από την ρίζα το χέρι που αγγίζει εργαζόμενους/ες και αγωνιστ(ρι)ες συνδικαλιστ(ρι)ες.
Στην πόλη μας την Θεσσαλονίκη, καλείται απεργιακή συγκέντρωση την Δευτέρα 23/12, 8πμ, έξω από τα γραφεία της Teleperformance, 26 Οκτωβρίου 43, Περιοχή Σφαγεία.
Οριζόντια Κίνηση – Για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό
Κειμενα

Κάλεσμα πορείας ενάντια στην καταστολή & Κάλεσμα στα δικαστήρια για τα 112 συλληφθέντα άτομα της 6ης Δεκέμβρη

Απέναντι στη κρατική καταστολή, σπάμε τον φόβο!
Η παρούσα περίοδος χαρακτηρίζεται από μια ιδιαίτερα σκληρή επίθεση του Κράτους και του Κεφαλαίου στα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, από την ακραία φτωχοποίηση όλο και μεγαλύτερης μερίδας των από-τα-κάτω, από την εργασιακή επισφάλεια και την γιγάντωση των ποσοστών ανεργίας. Οι πλειστηριασμοί πρώτων κατοικιών και οι εξώσεις αποτελούν πλέον καθημερινότητα, ενώ στο διεθνές επίπεδο, οι πολεμικές συρράξεις γεννούν την μαζική μετανάστευση και τους δεκάδες θανάτους στα χερσαία και υδάτινα σύνορα της Ευρώπης, την ίδια ώρα που γινόμαστε μάρτυρες της γενοκτονίας της εποχής μας στην Γάζα, με την ενεργό συμμετοχή και συνενοχή του Ελληνικού Κράτους.
Είναι σαφές πως, υπό την παρούσα, ακραία νεοφιλελεύθερη διαχείριση του συστήματος, δεν υπάρχουν περιθώρια και ψευδαισθήσεις κοινωνικών πολιτικών και οικονομικής εξαγοράς της πλατιάς κοινωνικής συναίνεσης. Αντίθετα βλέπουμε την έντεχνη προώθηση του κοινωνικού εκφασισμού και των πιο κανιβαλιστικών, ατομικιστικών λογικών στο εσωτερικό των κατωτέρων κοινωνικών στρωμάτων, ώστε η οργή τους να μην στραφεί προς τους δυνάστες, αλλά προς τους συνανθρώπους τους.
Ακόμη και εν μέσω αυτής της συνθήκης ωστόσο, υπάρχουν ακόμη αυτοί και αυτές που τολμούν να αγωνίζονται και να αντιστέκονται στο κοινωνικό και ταξικό πεδίο. Αυτοί και αυτές που επιμένουν να ονειρεύονται και να μάχονται συλλογικά για έναν άλλο κόσμο, αλληλεγγύης, ελευθερίας, ισότητας, για την επαναστατική προοπτική και την κοινωνική δικαιοσύνη. Απέναντι σε αυτούς και αυτές, φαίνεται πλέον ξεκάθαρα πως μόνη βιώσιμη στρατηγική, αλλά και πολιτική επιλογή από μεριάς του Κράτους, είναι η βάναυση καταστολή.
Αυτό μεταφράζεται σε κινήσεις όπως διώξεις και προφυλακίσεις αναρχικών χωρίς κανένα στοιχείο – με πιο χαρακτηριστική την περίπτωση του Νίκου Ρωμανού- τη δημιουργία διωγκωμένων κατηγορητηρίων για κάθε αγωνιστή/τρια που συλλαμβάνεται για ψύλλου πήδημα, την ευθεία επίθεση σε απεργούς και τις μαζικές συλλήψεις διαδηλωτ(ρι)ών χωρίς καμία αφορμή, όπως συνέβη με τα 112 άτομα στην Θεσσαλονίκη κατά το τέλος της πορείας της 6ης Δεκέμβρη.
Από μεριάς μας, ως αναρχικοί/ες, αλλά και ως αγωνιζόμενο κομμάτι της εργατικής τάξης, οφείλουμε να δηλώσουμε ξεκάθαρα το εξής: Απέναντι στην κρατική καταστολή, δεν θα φοβηθούμε!
Κανένας και καμία δεν θα μείνει μόνος/η. Ήρθε ο καιρός να οργανωθούμε όλοι και όλες σε δομές, συλλογικότητες και οργανώσεις στην γειτονιά, στις σχολές, στους χώρους της δουλειάς μας. Ο μόνος δρόμος για σπάσουμε τον τσαμπουκά του Κράτους και του Κεφαλαίου είναι ο συλλογικός, Οργανωμένος, ανυποχώρητος αγώνας. Σε πείσμα των καιρών και των δυναστών μας, να συνεχίσουμε να βγαίνουμε στους δρόμους, να διαδηλώνουμε, να απεργούμε, να αγωνιζόμαστε!
Αγωνιζόμενοι/ες για την κατάκτηση ενός άλλου, δικαίου και ελεύθερου κόσμου, βρισκόμαστε σε διαρκή κίνηση, με ορίζοντα την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό!
Πορεία ενάντια στην καταστολή και τον φόβο, Τρίτη 17/12, 7μμ Καμάρα
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στα συλληφθέντα άτομα της διαδήλωσης της 6ης Δεκέμβρη, Δικαστήρια Θεσσαλονίκης, Τετάρτη 18/12, 9πμ
Οριζόντια Κίνηση – Για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό
Κειμενα

Ανακοίνωση για τον νεκρό 29χρονο εργάτη στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης

Δεν είναι “ατυχήματα”, είναι δολοφονίες! —Νεκρός 29χρονος εργάτης στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης
Την Τρίτη 3/12 στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης είχαμε ακόμα μια εργοδοτική δολοφονία. Ένας 29χρονος εργάτης έπεσε από το μηχάνημα που χειριζόταν και στην συνέχεια αυτό τον καταπλάκωσε με αποτέλεσμα τον θάνατό του.
Οι εργοδοτικές δολοφονίες αποτελούν κυριολεκτικά καθημερινότητα, και το τελευταία χρόνια παρουσιάζουν ραγδαία αύξηση. Προφανώς γι’ αυτές δεν θα μιλήσουν τα ΜΜΕ, αφού ξέρουμε πολύ καλά ότι οι ζωές των εργατών θεωρούνται ασήμαντες τόσο από τα κράτη και τα αφεντικά, όσο και από τα φερέφωνα τους. Αν όμως πέθαινε κάποιος μπάτσος ή στρατιωτικός , τότε θα το μάθαινε όλη η χώρα…
Τα τελευταία χρόνια οι συνθήκες εργασίες έχουν επιδεινωθεί, κάτι το οποίο έχει ως αποτέλεσμα την μεγάλη αύξηση των “εργατικών ατυχημάτων” και των δολοφονιών εργατ(ρι)ών ως επακόλουθο. Πιο συγκεκριμένα, το 2021 ο αριθμός των εργατικών ατυχημάτων ανήλθε σε 12.000 ενώ το 2023 σε 15.000! Το πρώτο μισό του 2024 είχαν καταγραφεί ήδη 7.800 εργατικά ατυχήματα, και όπως όλα δείχνουν μάλλον θα σπάσει ακόμα ένα αρνητικό ρεκόρ αυτό το έτος.
Αντίστοιχα και οι εργοδοτικές δολοφονίες έχουν αυξηθεί με ανάλογα ποσοστά. Πιο συγκεκριμένα, το 2022 είχαμε 104 νεκρούς/ες εργάτ(ρι)ες, ενώ μέχρι τον Οκτώβρη την φετινής χρονιάς είχαμε ήδη 115 νεκρούς/ες! Ενδεικτικά αναφέρεται ότι από το διάστημα 5 έως 10 Οκτώβρη σκοτώθηκαν εν ώρα εργασίας 8 εργάτ(ρι)ες. Τέλος, πρέπει να τονιστεί ότι στα επίσημα στοιχεία του Ελληνικού Κράτους δεν καταγράφεται η επαγγελματική νοσηρότητα, οι επαγγελματικές ασθένειες και οι θάνατοι που προέρχονται από επαγγελματική νόσο.
Βλέποντας αυτά τα νούμερα αλλά και την συνολικότερη κοινωνικο-οικονομική κατάσταση, είναι σαφές ότι τα συγκεκριμένα περιστατικά ούτε τυχαία ούτε μεμονωμένα είναι. Αντίθετα, αποτελούν φυσικό επακόλουθο των πολιτικών που ακολουθούνται από τα κράτη και το κεφάλαιο. Ειδικά στην Ελλάδα οι συνθήκες εργασίες είναι άθλιες. Η εντατικοποίηση και η ελαστικοποίηση της εργασίας δεν είναι απλά τσιτάτα για τα οποία φωνάζουμε και γράφουμε στα πανό μας, αλλά υπαρκτή συνθήκη που βιώνει η πλειοψηφία των ανθρώπων της τάξη μας. 10-12 ώρες δουλειάς, 6-7 μέρες την εβδομάδα, τις περισσότερες φορές χωρίς καμία πρόληψη για την ασφάλεια των εργαζομένων. Το κράτος δεν πραγματοποιεί κανέναν έλεγχο για να διαπιστώσει εάν τηρούνται ακόμα και τα ελάχιστα που είναι θεσπισμένα ως δικαιώματα των εργαζομένων, γι’ αυτό και άλλωστε πολλοί εργοδότες και εταιρίες δεν κολλάνε όλα τα ένσημα, δεν πληρώνουν στην ώρα τους, δεν δίνουν δώρα και αυτή η λίστα μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ακόμα…Είναι ξεκάθαρο ότι τα αφεντικά ενδιαφέρονται μόνο για την μεγιστοποίηση των κερδών τους, το οποίο το πετυχαίνουν μέσω το “ξεζουμίσματος” των εργατ(ρι)ών σε συνεργασία με το Κράτος, που τους δίνει το ελεύθερο, θεσμοθετώντας αντεργατικούς νόμους.
Για όλα τα παραπάνω, οφείλουμε σαν τάξη να οργανωθούμε και να αντεπιτεθούμε στην επίθεση που έχει εξαπολύσει το Κεφάλαιο εναντίον μας. Να προασπίσουμε τα κοινά μας συμφέροντα και να αγνοήσουμε τους επίπλαστους διαχωρισμούς που θέλει να επιβάλλει η αστική τάξη ώστε να μην κινδυνεύσει η κυριαρχία της, να εδραιώσουμε το αίσθημα της αλληλεγγύης μεταξύ μας, ώστε να μην νιώθει κανένας και καμία μόνος/η ενάντια σε αυτή την κρατική μηχανή που μας βλέπει σαν αναλώσιμους/ες, να οργανωθούμε σαν τάξη και να διεκδικήσουμε μια αξιοπρεπή ζωή, χωρίς αφεντικά, καταπίεση και εκμετάλλευση. Να διεκδικήσουμε έναν κόσμο ελευθερίας, αλληλεγγύης και ισότητας.
ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ
ΚΑΘΕ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΡΕΙΣ ΝΕΚΡΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ, ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ
Οριζόντια Κινηση – για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό
Κειμενα

Κάλεσμα στα δικαστήρια για τις 112 συλλήψεις στην πορεία της 6ης Δεκέμβρη

Κάτω τα χέρια από τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες! – Κάλεσμα στα Δικαστήρια Θεσσαλονίκης, Σάββατο 7/12, 10 πμ
Στην Θεσσαλονίκη, η φετινή επέτειος της 6ης Δεκέμβρη, της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου από σφαίρα μπάτσου, καλύφθηκε εξαρχής από ένα πέπλο αστυνομικής καταστολής και κρατικής τρομοκρατίας. Ώρες πριν τις καλεσμένες συγκεντρώσεις στην Καμάρα, παντός είδους αστυνομικές δυνάμεις είχαν καταλάβει κάθε γωνιά του κέντρου της πόλης, προέβησαν στις κλασικές πλέον προληπτικές προσαγωγές, ενώ επίσης τραμπούκισαν αναίτια και κόσμο που βρισκόταν σε καταστήματα εστίασης στην περιοχή της Ροτόντας.
Μετά το τέλος της διαδήλωσης, και ενώ κατά την διάρκεια αυτής δεν είχε συμβεί το παραμικρό, οι μπάτσοι, μην αφήνοντας κανένα περιθώριο στο σώμα της πορείας να προσεγγίσει την Καμάρα – όπου και θα τελείωνε η διαδήλωση-ουσιαστικά ώθησαν τον κόσμο να κατέβει την Γούναρη (Ναυαρίνου), τον ακολούθησαν και στην συνέχεια του επιτέθηκαν στο ύψος της Τσιμισκή. Η ένταση στην περιοχή κράτησε αρκετές ώρες και από τις διάφορες επιθέσεις της αστυνομίας στους διαδηλωτές προέκυψαν πάνω από 110 προσαγωγές, οι οποίες, λίγη ώρα μετά τις 12 το βράδυ, ανακοινώθηκε πως μετατρέπονται μαζικά σε συλλήψεις, με την κατηγορία της διατάραξη κοινής ειρήνης!
Δεν έχουμε καμία αμφιβολία πως το δόγμα “μηδενικής ανοχής” βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη απέναντι σε όποιον και όποια αντιστέκεται, αγωνίζεται και εξεγείρεται ενάντια σε αυτή την νέα απολυταρχία, την φιλελεύθερη ακροδεξιά διαχείριση των πραγμάτων, την οξεία καταπίεση και την αισχρή εκμετάλλευση. Απεργοί, αγωνιστές και αγωνίστριες, φοιτητές/τριες, αναρχικοί/ες και διαδηλωτές/τριες αποτελούν νούμερο ένα στόχο του Κράτους, που επιδιώκει μέσω της τρομοκρατίας να επιβάλλει την σιγή νεκροταφείου, ώστε να εκπληρώνει απερίσπαστο τα σχέδια του Κεφαλαίου.
Περισσότερες από 110 συλλήψεις σε μια διαδήλωση που εν τέλει δεν συνέβη απολύτως τίποτα. Σε μια διαδήλωση που μνημονεύει μια κρατική δολοφονία και μια εξέγερση. Αυτό είναι ένα εντελώς άλλο επίπεδο καταστολής, το οποίο όπως φαίνεται θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε όλο και πιο συχνά στο μέλλον.
Όμως δεν πρόκειται να φοβηθούμε!
Θα μείνουμε στους δρόμους, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, γιατί ένας άλλος κόσμος, αυτός της δικαιοσύνης, της ισότητας, της ελευθερίας και της αλληλεγγύης δεν είναι απλά δυνατός, αλλά αναγκαίος!
Όλοι και όλες αύριο, Σάββατο 7/12, στις 10πμ, στα Δικαστήρια Θεσσαλονίκης!
Οριζόντια Κίνηση – Για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό
Κειμενα

Κείμενο & Κάλεσμα Στήριξης των αναρχικών μπλοκ στην πορεία της 6ης Δεκέμβρη για τα 16 χρόνια από την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου

Κανένας Δεκέμβρης δεν τέλειωσε ποτέ!

16 Χρονιά έχουν περάσει από την 6η Δεκέμβρη του 2008. Τότε που ο μπάτσος Ε. Κορκονέας δολοφόνησε εν ψυχρώ τον αναρχικό μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο στα Εξάρχεια. 16 χρόνια από την μεγάλη εξέγερση που ακολούθησε, αυτής των αναρχικών, των από-τα-κάτω, της νεολαίας χωρίς αύριο, που αποτέλεσε την πιο λυσσαλέα επίθεση της σύγχρονης εποχής στο εγχώριο κρατικό – καπιταλιστικό σύστημα.

Ήταν μια εξέγερση που, αν και έσπασε στην πράξη το μονοπώλιο της βίας των καταπιεστών επάνω στους καταπιεσμένους, δεν έμεινε μόνο στις βίαιες επιθετικές ενέργειες ενάντια στην αστυνομία και τις κρατικές / καπιταλιστικές δομές. Αντίθετα, αποτέλεσε σημείο αφετηρίας – ή επανεκκίνησης- για μια σειρά από δομές αγώνα, συνελεύσεις γειτονιάς, Σωματεία Βάσης, συλλογικότητες, καταλήψεις, πολιτικές και στέγης. Ενα κρίσιμο σημείο για την διαμόρφωση του ευρύτερου σύγχρονου αναρχικού/ελευθεριακού/αντιεξουσιαστικού κινήματος, αλλά και για την επαφή των ιδεών της αλληλεγγύης, της οριζοντιότητας, της αυτό-οργάνωσης με ευρύτερες κοινωνικές και ταξικές δυνάμεις.

Ο Δεκέμβρης πήρε την σκυτάλη από προηγούμενους κοινωνικούς αγώνες της εποχής (π.χ. τα φοιτητικά του 06/07) και διαμόρφωσε συνειδήσεις αγωνιστών που πρωταγωνίστησαν στον επόμενο γύρο των σκληρών συγκρούσεων και κινητοποιήσεων της εποχής των Μνημονίων. Αν και ο αναρχικός χώρος δεν κατάφερε να παίξει τον κομβικό ρόλο που θα του αναλογούσε στην κεντρική πολιτική σκηνή την εποχή που ακολούθησε, ωστόσο δεν είναι καθόλου υπερβολικό να πούμε πως, χωρίς την διάχυση των ελευθεριακών επαναστατικών ιδεών και του πνεύματος της αντίστασης με τα οποία μπόλιασε ο Δεκέμβρης μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, οι επόμενοι αγώνες θα ήταν σίγουρα πιο αδύναμοι.

Ταυτόχρονα, ο Δεκέμβρης του 2008 και ιδίως η εποχή που τον ακολούθησε, φανέρωσε τα όρια κάποιων πρακτικών και μεθόδων δράσης προς την κατεύθυνση της κοινωνικής επανάστασης, ενώ ανέδειξε την ανάγκη για καλύτερη οργάνωση των αναρχικών, κάτι που, ως το δυσκολότερο ίσως έργο για ένα κίνημα, 16 χρόνια μετά αποτελεί ακόμη το ζητούμενο. Ζητούμενο για να καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε ως κίνημα, αλλά κυρίως ως τάξη, την οξεία επίθεση που δεχόμαστε από τις ακροδεξιές και νεοφιλελεύφθερες πολιτικές του Κράτους και του Κεφαλαίου, αλλά και να προταξούμε με συνέπεια και υπευθυνότητα στους/στις εκμεταλλευόμενους/ες έναν άλλο κόσμο, αυτόν της ελευθερίας, της ισότητας, της αλληλεγγύης.

16 χρόνια μετά, βλέπουμε ότι το Κράτος συνεχίζει να δολοφονεί. Στα σύνορα, στα κέντρα κράτησης και τα ΑΤ, στις κοινότητες των Ρομά. Ταυτόχρονα, προστατεύει και συγκαλύπτει τις δολοφονίες που διαπράττει το Κεφάλαιο στους χώρους εργασίας (“εργατικά ατυχήματα”) , καθώς και τις γυναικοκτονίες – ιδιαίτερα όσες προέρχονται από στοιχεία που είναι δομικά συνδεδεμένα με αυτό, όπως αστυνομικούς.

Ακούστηκε πολλές φορές από τότε πως ο Δεκέμβρης του 2008 δεν ήταν απάντηση, αλλά ερώτηση. Μπορούμε να πούμε πλέον με βεβαιότητα πως ήταν και τα δύο. Από την μία, ήταν μια άμεση, αναγκαία απάντηση στην κρατική βαρβαρότητα. Από την άλλη, έθεσε τις σημαντικές ερωτήσεις της εποχής: “Που πάμε από εδώ και μπρος;” και “Πως σταματάμε αυτό που συμβαίνει και αυτό που έρχεται;”.

Ακόμη κι αν τότε – αλλά και ακριβώς επειδή- οι καταπιεσμένοι/ες και οι εκμεταλλευόμενοι/ες, καθώς και οι αναρχικοί/ες ως το πιο ριζοσπαστικό τους κομμάτι, δεν κατάφεραν να δώσουν μια σαφή απάντηση, ούτε και να σταματήσουν αυτό που ακολούθησε, αν και σίγουρα προσπάθησαν, οι ερωτήσεις αυτές που έθεσε ο Δεκέμβρης παραμένουν αναπάντητες ή μάλλον αναμένουν απαντήσεις από τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες του σήμερα και του αύριο. Ένας άλλος, δίκαιος και ελεύθερος κόσμος, είναι όχι απλά εφικτός, αλλά αναγκαίος. Και στην προσπάθεια να τον κατακτήσουμε, οι εξεγέρσεις του παρελθόντος, όπως ο Δεκέμβρης του 2008, με τα θετικά και τα αρνητικά συμπεράσματα που μπορούν να μας προσφέρουν, αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη.

Να δημιουργήσουμε τις συνθήκες ώστε οι εξεγέρσεις του μέλλοντος να μετατραπούν σε κοινωνικές επαναστάσεις.

Οργάνωση κι Αγώνας για την Κοινωνική Επανάσταση, την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό!

Ολοι και όλες στους δρόμους στις πορείες της 6ης Δεκέμβρη!

Στηρίζουμε τα αναρχικα καλέσματα και μπλοκ της Καμάρας, 6μμ.

ΥΓ. Ο φετινός Δεκέμβρης έχει μια ιδιαιτερότητα καθώς βρίσκει το κινημα να δέχεται μια οξεία επίθεση στις δομές, αλλά και τους ανθρώπους του. Το Κράτος αποφάσισε, λίγες ημέρες πριν την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξη, να προφυλακίσει χωρίς κανένα στοιχείο (μισό αποτύπωμα σε μια σακούλα μέσα σε ένα διαλυμένο διαμέρισμα δεν αποτελεί στοιχείο) τον αδερφικό του φίλο, τον άνθρωπο στα χέρια του ξεψύχησε εκείνο το βράδυ, τον αναρχικό αγωνιστή Νίκο Ρωμανό, ενώ το έργο επαναλήφθηκε λίγες μέρες μετά με ακόμη μια πανομοιότυπη σύλληψη. Ταυτόχρονα τα ΜΜΕ παίζουν και πάλι το χαρτί της τρομολαγνείας επάνω σε νεκρούς, τραυματίες και φυλακισμένος/ες αναρχικούς/ες. Αυτό πρέπει να μας δώσει ακόμη ένα κίνητρο για μαζική παρουσία στις διαδηλώσεις της 6ης Δεκέμβρη.