Το πρωί της Τρίτης 22/4 πραγματοποιήθηκαν κατασταλτικές επιχειρήσεις εκκένωσης δύο κατειλημμένων κινηματικών χώρων από το Κράτος και τους ένστολους μπράβους του: Της Κατάληψης Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο της Κρήτης και του Στεκιού στο Φυσικό, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο στην Θεσσαλονίκη.

Οι δύο χώροι μπορεί να έχουν κάποιες διαφορές στα χαρακτηριστικά και την λειτουργία τους, αλλά έχουν ταυτόχρονα και πάρα πολλά κοινά, σε σχέση με τον ασυμβίβαστα αγωνιστικό τους χαρακτήρα, στο κοινωνικό του πεδίο ο κάθε ένας, κάτι που τους έχει βάλει και στο παρελθόν στο στόχαστρο της καταστολής.

Η Κατάληψη Ευαγγελισμού, η οποία αποτελεί μία σταθερή και δυναμική εστία αγώνα, αλληλεγγύης, αντίστασης και αυτό-οργάνωσης στο Ηράκλειο της Κρήτης, εκκενώνεται για δεύτερη φορά σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα. Η προηγούμενη εκκένωση είχε πραγματοποιηθεί τον Σεπτέμβριο του 2023. Ωστόσο, εκείνη την περίοδο, σχετικά γρήγορα, μετά από την μαζική κινητοποίηση μεγάλων κινηματικών και κοινωνικών δυνάμεων, οργανώσεων και φορέων της πόλης, το επί 20 χρόνια κατειλημμένο κτίριο του πρώην νοσοκομείου επέστρεψε στα χέρια της κοινωνίας και του κινήματος, αντί να περιέλθει στην αχρηστία και την διάλυση, συνθήκη που επιφυλάσσεται σχεδόν σε κάθε δομή αγώνα που εκκενώνεται.

Το Κράτος όμως, αδυνατώντας να παραδεχθεί την ήττα του και πιστό στα κατασταλτικά του σχέδια απέναντι σε κάθε έναν/μια που αγωνίζεται, προχώρησε στην δεύτερη αυτή εκκένωση, ενάμιση χρόνο μετά. Αυτή την φορά οι μπάτσοι συνέλαβαν 6 συντρόφους/ισσες.

Το Στέκι στο Φυσικό του ΑΠΘ από την μεριά του, αποτελεί εδώ και πολλά χρόνια ένα δυναμικό κέντρο αγώνα, στην καρδιά των φοιτητικών – και όχι μόνο – κινητοποιήσεων της πόλης. Στην Σχολή Θετικών Επιστημών γενικότερα, συγκεντρώνονται σημαντικές δυνάμεις του φοιτητικού κινήματος που πρόσκεινται στον ευρύτερο α/α χώρο. Η πολύμορφη δράση που έχει αναπτυχθεί μέσα από τον χώρο αυτό, με το ίδιο το Στέκι να παίζει ενεργό ρόλο, φαίνεται πως ενοχλεί ιδιαίτερα το Κράτος και τις Πρυτανικές Αρχές και έχει οδηγήσει σε μια σειρά από κατασταλτικές ενέργειες έναντι των αγωνιζόμενων φοιτητ(ρι)ών της Σχολής, όπως κατά την περίοδο της εκκένωσης του Στεκιού στο Βιολογικό, αλλά και κατά τις αλλεπάλληλες φοιτητικές καταλήψεις της πρόσφατης περιόδου, με αποκορύφωμα την βίαιη εισβολή κάθε λογής αστυνομικών δυνάμεων στο κτίριο τον Μάρτιο του 2024 και την σύλληψη 49 φοιτητ(ρι)ών.

Σε αυτή την αλληλουχία κατασταλτικών επιχειρήσεων έρχεται να προστεθεί και η τελευταία απόπειρα εκκένωσης του Στεκιού στο Φυσικό. Σε αυτή την περίπτωση μάλιστα, οι μπάτσοι και οι Πρυτανικές Αρχές, με έναν εντελώς αισχρό και ανήθικο τρόπο, θέλησαν να “χτυπήσουν στο συναίσθημα”, αφού μετά την εκκένωση του χώρου τοποθετήθηκε πινακίδα που ανέγραφε πως θα μετατρεπόταν δήθεν σε “Χώρο φιλοξενίας ΑΜΕΑ και συνοδών”, κάτι που μόνο γέλιο μπορεί να προκαλέσει σε όποιον/α γνωρίζει τον χώρο, αλλά και τις παντελώς ανεπαρκείς διαχρονικά υποδομές και πολιτικές προσβασιμότητας του ΑΠΘ.

Και στις δύο περιστάσεις, τόσο δηλαδή μετά την εκκένωση του Ευαγγελισμού, όσο και μετά την εκκένωση του Στεκιού του Φυσικού, τα αντανακλαστικά του κινήματος ήταν άμεσα, όπως και η συσπείρωση του αλληλέγγυου κόσμου: Πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις (Ηράκλειο) και συγκεντρώσεις (Θεσσαλονίκη) αλληλεγγύης και στήριξης, ενώ δημιουργήθηκαν συνελεύσεις που στοχεύουν στην ανάκτηση των χωρών αυτών από τα χέρια του Κράτους.

Γνωρίζουμε πως το Κράτος επιθυμεί να παραδώσει τις γειτονιές μας, αλλά και τα πανεπιστήμια, στα χέρια του Κεφαλαίου. Τα σχέδια “ανάπτυξης” – τουριστικής και real estate- απο την μια και πλήρους ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης από την άλλη, απαιτούν αποστειρωμένα, “ασφαλή” για τους επενδυτές περιβάλλοντα. Χώροι όπως ο Ευαγγελισμός και το Στέκι στο Φυσικό τους χαλάνε την μόστρα και αποτελούν εστίες αντίστασης σε αυτά τα σχέδια.

Τα τελευταία χρόνια η κατασταλτική μανία του Κράτους απέναντι στους κατειλημμένους χώρους έχει φτάσει σε νέα επίπεδα, κάτι που αναδεικνύει πως το ζήτημα ιεραρχείται πολύ ψηλά στην ατζέντα των κρατούντων.

Φυσικά, η μανία αυτή δεν ειναι τυχαία και έχει να κάνει με την ίδια την φύση των χώρων αυτών. Όπως έχουμε γράψει και στο παρελθόν: Από την μεριά μας, αντιλαμβανόμαστε τις καταλήψεις και τους ελεύθερους κοινωνικούς χώρους ως ενα εργαλείο αγώνα αλλά όχι μόνο. Αποτελούν απελευθερωμένα σημεία συνάντησης αγωνιστ(ρι)ών οι οποίοι/ες μάχονται αυτό τον εξουσιαστικό και εκμεταλλευτικό κόσμο. Επιπλέον, στο εσωτερικό τους αναπτύσσονται σχέσεις και δομές που είναι απαραίτητες για την οργάνωση του κοινωνικού και ταξικού αγώνα: Σχέσεις ισότητας, οριζοντιότητας και αλληλεγγύης. Οι άνθρωποι που συμμετέχουν σε τέτοιους χώρους μαθαίνουν πως να αυτό-οργανώνουν τις ζωές και τις κάθε είδους δραστηριότητές τους, πως να συμβιώνουν αναμεταξύ τους, πως να αγωνίζονται μακριά από αρχηγούς, ιεραρχίες και ειδήμονες. Μακριά από σχέσεις που ορίζονται από το κέρδος. Ταυτόχρονα, σε μια εποχή οξείας επίθεσης του Κεφαλαίου στις ζωές μας, οι καταλήψεις μπορούν να καλύψουν βιωτικές ανάγκες των πιο καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων στρωμάτων, όπως η στέγαση, της οποίας το κόστος αποτελεί όλο και μεγαλύτερο βραχνά για την εργατική τάξη.

Η Κατάληψη Ευαγγελισμού και το Στέκι στο Φυσικό του ΑΠΘ αποτελούν αγκάθια στο παρόν σύστημα. Τόσο στο σήμερα, όσο και με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, αποτελούν κομμάτια του αγώνα προς μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας, αλληλεγγύης. Αν το Κράτος και το Κεφάλαιο θέλουν να τα πάρουν, θα πρέπει να ματώσουν, θα πρέπει να περάσουν από πάνω μας.

Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις και τις δομές του αγώνα

 Οριζόντια Κίνηση – Για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό